Winne historie. Dwóch na jednego

Było ich dwóch. Ubrani jak przystoi na elegancką restaurację w pięciogwiazdkowym hotelu. Dłuższą chwilę siłowali się, by otworzyć jedną butelkę szampana. Korek nie chciał puścić. W końcu użyli jakichś sobie tylko znanych narzędzi, w sali dał się słyszeć charakterystyczny odgłos odkorkowywanego szampana i już po chwili mogliśmy się cieszyć lekko słodkawym, za to mocno gazowanym trunkiem. Słowa „cieszyć” i „szampana” zostały tu użyte nieco przesadnie. No bo jaką wielką radość można przeżywać, pijąc półsłodkie Sowietskoje Szampanskoje?

Ale rok był 1992 i tylko takimi bąbelkami dysponowali w sławnym sopockim Grand Hotelu, a trzeba było uczcić poważny, właśnie podpisany kontrakt z Hiszpanami. Ja bym nigdy tego nie zamówił, ale oni się uparli. Prawdziwi Katalończycy, którzy byli naszymi gośćmi, piją cavę do wszystkiego, co się da, zaczynając od śniadania, poprzez aperitif, na popijaniu kolacji kończąc. W czasie tej kolacji zakiełkował też pomysł, by sprowadzić do Polski trochę dobrego musującego wina, co w efekcie przerodzi