Na gęsinę czas

Gęsina zaliczana jest do luksusowych mięs i arystokracji wśród drobiu. Od lat była doceniana przez zagranicznych smakoszy, a zwłaszcza Niemców, którzy w ilościach hurtowych sprowadzali ją z Polski. Od pewnego czasu stała się, jak indyk w Stanach Zjednoczonych, symbolem kojarzącym się z datą 11 listopada – Świętem Niepodległości i wspomnieniem św. Marcina.

  Tradycja jedzenia gęsiny w Polsce jest długa i wiąże się z nią wiele zwyczajów, a nasz kraj od ponad 300 lat jest największym jej producentem w Europie. Jednak aż 96,5 proc. trafia na eksport – głównie do Niemiec. O tradycji jedzenia gęsiny w Polsce wspomina XIX-wieczny polski etnograf Oskar Kolberg: „Pieczenie gęsi na św. Marcina bardzo dawnych czasów zasięga; stąd to zapewne pochodzi, że włościanie zwykle natenczas znosili daniny, między którymi były także gęsi. Pobierający, mając ich dostatek, spraszał gości na ucztę z pieczonej gęsi. Zazwyczaj gęś pieczona bywa wówczas z kwaśnymi jabłkami (w nadzieniu). Bicie i pieczenie gęsi na św. Marcina może więcej stąd pochodzi, że są wtenczas najtłustsze i najsmaczniejsze". 

Co z gęsiną ma wspólnego św. Marcin?

Święty Marcin uznawany jest m.in. za patrona winiarzy i hodowców drobiu (w tym gęsi) oraz ubogich. Legendy głoszą, że obdarował własnym płaszczem napotkanego żebraka. Podobno też, aby uniknąć sakry biskupiej, ukrył się przed wysłannikami papieża, ale jego obecność zdradziły hałasujące gęsi. Święty Marcin przyjął sakrę, a na jego pamiątkę 11 listopad