Bycie szefem kuchni

Dekadę temu krakowska gastronomia nie była miejscem przyjaznym dla młodych i ambitnych kucharzy. Pod koniec 2012 r. pracowałem jako kucharz zmianowy w jednej z restauracji na Starówce i spędzałem w pracy całe dni do późnych godzin nocnych. Stawki godzinowe były wtedy jednocyfrowe, a praca oczekiwała więcej od pracownika, niż ten byłby zdolny jej dać.

Kiedy dostałem propozycję pracy na drugim końcu Polski na stanowisku szefa kuchni z obietnicą swobody w tworzeniu kuchni – zgodziłem się bez wahania. Spakowałem się w jedną walizkę i po dwóch dniach byłem już w Szklarskiej Porębie. Zaczęły się pierwsze wyzwania – dobór dostawców, rekrutacja personelu, tworzenie procedur, pierwsza własna karta, pierwsza styczność z food costem – a wszystko to na nowym i obcym mi terenie. Jako 21-letni szef kuchni uświadomiłem sobie trudności, jakie pojawią się w relacjach ze współpracownikami. Wiele osób na stanowiskach szeregowych, mimo że prezentowało warsztat kulinarny na o wiele niższym poziomie niż ja, stawiało się i próbowało podwa