Muzycy też chcą pieniędzy

Gdyby uciec z terminologii prawa autorskiego i przyjąć, że wszystkie utwory to na przykład owoce (bo są one owocami pracy twórczej), to nadawca jest w tym uproszczeniu ich dostarczycielem – odbiera je od twórców i producentów, a potem transportuje do konsumentów, zarówno detalicznych (czyli indywidualnych widzów i słuchaczy), jak i do odbiorców hurtowych (np. hoteli). A odbiorcy hurtowi tym sygnałem, w którym zakodowane są utwory, dzielą się z innymi (swymi klientami) i mają z tego korzyść. Ci hurtownicy uznawani są za osobę eksploatującą cudze prawa i wobec tego zobowiązani są zapłacić nadawcy za dostarczenie sygnału przez maszty naziemne lub przez satelitę.

Opłaty za opłatami

Prawa do muzyki, filmów, programów przysługują różnym podmiotom (twórcy, producenci), które w przypadku swojej identyfikacji wizualnej mają prawo decydowania kto, kiedy, na jakich warunkach i za jaką opłatą korzysta z tych treści. Korzystanie z nich w działalności restauracyjnej ma charakter publiczny, a przedsiębiorca nie może jakimikolwiek działaniami sprawić, by ochronę prawem autorskim ominąć lub uchylić. Niezbędne jest więc posiadanie zgody (licencji) osób, którym prawa do tych utworów przysługują (właścicieli praw). Aby uniknąć konieczności zawierania wielkiej liczby umów oddzielnie dla każdej treści (każda restauracja z każdym właścicielem praw), powstały organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi (w skrócie zwane OZZ). OZZ zawierają w ich imieniu, zbiorczo odpłatne umowy dotyczące korzystania przez różne podmioty, w tym przedsiębiorców restauracyjnych, z chronionych treści (umowy licencyjne). Ponadto każdemu użytkownikowi wydaje się, że gdy zapłacił abonament radiowo -telewizyjny, to już nie musi płacić za to, że ktoś inny „dostarczył” mu do domu sygnał będący nośnikiem wszystkich wyżej wymienionych utworów. Ale nie zwraca uwagi, że opłata za abonament jest wymagalna nawet wtedy, gdy do domu sygnał dostarcza kablowa organizacja nadawcza typu UPC lub inny lokalny operator sieci kablowej. Otóż opłata abonamentowa jest opłatą podwójną, zawiera w sobie zapłatę za wytworzenie programów (tantiemy producenckie) przez organizacje publiczne (Polskie Radio i TVP), jak i za dosłanie tych programów do naszego mieszkania (przez państwowe maszty nadawcze). I jest opłatą obowiązującą każdego, kto dla własnego użytku korzysta z dostępności sygnału.

Przyzwyczailiśmy się do tego, że Polskie Radio, TVP, BBC czy CNN są producentami programów, organizacje radiowe i telewizyjne bowiem w tej roli powstały. Duża część produkowanych przez nie programów nie jest chroniona prawem autorskim (np. transmisje sportowe, newsy). Ale nawet gdy nie trzeba płacić tantiem autorskich, to za dostarczenie sygnału z transmisją zapłacić trzeba nadawcy i dlatego np. transmisje meczów Mistrzostw Świata w siatkówce dostępne są za oddzielną opłatą dla nadawcy. Gdy odbiorcą sygnału zawierającego zarówno treści chronione prawem autorskim, jak i niechronione, jest podmiot, który sygnał dalej powiela czyli reemituje, to każdy nadawca ma prawo żądać od niego zapłaty za takie...

Strefa prenumeratora

Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.

Czytaj dalej kupując prenumeratę „Restauracji” w wersji papierowej, lub cyfrowej.

Prenumerata RESTAURACJI to:

Pewność, że otrzymasz wszystkie wydania dwumiesięcznika
Dostęp do archiwum wydań „Restauracji” w wersji online
Specjalistyczne raporty w ramach prenumeraty

Prenumeratę możesz zamówić:

Telefonicznie w naszym Biurze Obsługi Klienta pod nr 22 333 88 20
Korzystając z formularza zamówienia prenumeraty zamieszczonego na stronie www.sklep.pws-promedia.pl

Jeśli jesteś prenumeratorem a nie znasz swoich danych dostępu do artykułów Restauracji napisz skontaktuj się z nami, bok@pws-promedia.pl

W najnowszym wydaniu 5/2024