Używamy kilku synonimów, aby opisać słodkie wino, które w naszych ustach smakuje jak boska ambrozja – czasami jest to late harvest, czyli „późnego zbioru”, lub po prostu „wino słodkie”, „wino deserowe”, ale czy oznaczają one to samo, czy też opisują różne style? Dziś odkryjemy wszystkie sekrety słodkich win.
Cechą wspólną wszystkich win słodkich jest wyższa zawartość cukru w zebranych winogronach. A fermentację zawsze trzeba zatrzymać, zanim drożdże zamienią cały cukier gronowy w alkohol. Istnieje kilka sposobów na przerwanie tego procesu. Wina słodkie różnią się krajem pochodzenia, szczepami winorośli, metodami produkcji, a przede wszystkim zawartością alkoholu i cukru. Dlatego nie ma tylko jednego stylu słodkiego wina. W zależności od stylu wybiera się także dania, które mają być do niego podane, czas podania (jako przystawka, do dania głównego lub po posiłku z deserem), a także intensywność i smaki potrawy. Najsłodsze wino podaje się w mniejszym kieliszku. Przyjrzyjmy się zatem winom słodkim i podzielmy je ze względu na poziom słodkości. W każdej kategorii przedstawię przykłady z różnych krajów i szczepów.
Wina słodkie o lekkim ciele i umiarkowanej zawartości cukru
Wina te są lekko słodkie w ustach. Można je podawać w kieliszku do białego wina. W wielu przypadkach są to wina podawane nie tylko do słodkich dań, ale także jako aperitif przed posiłkiem. Królem tego stylu wina jest szczep riesling. Posiada moc jednoczesnego prezentowania idealnej równowagi między kwasowością i słodyczą. Można go znaleźć w Niemczech, Alzacji i niektórych krajach Nowego Świata. Zwykle aby uzyskać wina off dry, czyli z bardzo małą zawartością cukru resztkowego, wybiera się szczepy aromatyczne, które mają skłonność do dłuższego dojrzewania, takie jak gewürztraminer (szczególnie w regionach takich jak Alzacja we Francji, Górna Adyga we Włoszech, a także w Kalifornii i Nowej Zelandii). Müller-thurgau to kolejny aromatyczny szczep, lepiej znany w Niemczech, ale niektóre wina można znaleźć również w Oregonie w Stanach Zjednoczonych, z kolei viognier w słodkim stylu można znaleźć we francuskiej apelacji Condrieu w Dolinie Rodanu. Wina te doskonale komponują się z potrawami orientalnymi i pikantnymi. Dzięki obecności odrobiny cukru pikantny smak jest zrównoważony na podniebieniu. Doskonale uzupełniają również smaki kuchni indyjskiej i tajskiej, takie jak imbir, kurkuma czy owoce tropikalne. Niemcy z müller-thurgau chętnie spożywają swoje wursty, czyli kiełbaski.
Wina słodkie z późnego zbioru
Winogrona pozostają na krzewie przez dłuższy czas, aż do momentu, gdy osiągną odpowiedni poziom cukru. Czasami pozwala się winogronom na niewielką zmianę w kierunku rodzynkowym (bardziej suchym, słodkim, skoncentrowanym). Dzięki temu zjawisku wino ma najwyższy poziom cukru resztkowego. Wina z późnego zbioru są gęste, zmysłowe, bardzo aromatyczne i słodkie. W wielu krajach Nowego Świata ten rodzaj wina nazywany jest winem „late harvest”. We Francji, w Alzacji znajdziemy „vendange tardive”. W Niemczech kategoria ta nazywa się „Spätlese”.
Szczepy używane do tych win to prawie zawsze szczepy białe (w Nowym Świecie czasami eksperymentuje się ze szczepami czerwonymi; ale tradycyjnie późny zbiór to białe wino). Można spróbować słodkich win z tej kategorii z wielu szczepów aromatycznych, takich jak: moscatel, gewürztraminer, riesling czy torrontés, ale także wykorzystuje się inne białe odmiany, takie jak:...
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
